تالار پذیرایی که زمانی پر رونق بود، به کسب و کار مراسم تشییع جنازه و تشریفات غم انگیز مرگ تبدیل شده است. مالک، سلیمانی، پیرمردی ترش، تنها و بی مهری است که با کارگرانش با تحقیر رفتار می کند و تا حد امکان ظلم های کوچکی را انجام می دهد. با ناراحتی و دیدن یک روانشناس، تصمیم می گیرد که کسب و کار خود را بیست روز دیگر تعطیل کند، و کارکنان خود را که از قبل فقط برای گذراندن زندگی می جنگند، به حالت ترس و عدم اطمینان می فرستد. کارکنان مانند یک خانواده صمیمی، رنج روزانه خود را با هم تحمل می کنند. این افراد خوش قلب شامل یک بیوه جوان طرد شده است که تلاش می کند با دخترش زنده بماند. آشپزی با بازوی فلج که همسری سختگیر دارد. و دو مرد جوان شاغل اما بی خانمان که باید در کامیون شرکت بخوابند. علی‌رغم بی‌تفاوتی سلیمانی نسبت به مصیبت‌شان، اعضای ستاد او امید و انسانیت خود را حفظ کرده‌اند. با نزدیک شدن به خطر بسته شدن، آنها برای نجات سالن و در عین حال به نیازهای عاطفی یکدیگر نیز همکاری می کنند.