معلمان دوره گرد کرد، در حالی که تخته سیاه بر پشت دارند، در تپه ها و روستاهای ایران، نزدیک مرز عراق در زمان جنگ ایران و عراق، به دنبال دانش آموزان می گردند. سعید با گروهی از پیرمردها به دنبال روستای بمباران شده خود می افتد. او پیشنهاد می کند که آنها را راهنمایی کند و حلاله، زن تنها طایفه، بیوه ای با یک پسر جوان را به عنوان همسر خود می گیرد. ریبوار خود را به دوجین پسر پیش از نوجوانی متصل می‌کند که با کالاهای قاچاقی که از مرز حمل می‌کنند سنگینی می‌کنند. آنها قاطرهایی هستند که همیشه در حال حرکت هستند. سعید و ریبوار در حالی که دانش آموزان بالقوه آنها به راه رفتن ادامه می دهند سعی می کنند آموزش دهند. خطر نزدیک است؛ سربازان مسلح در آسمان ها، جاده ها و مرزها گشت می زنند. آیا معلم نقشی دارد؟ آیا امیدی هست؟ Itinerant Kurdish teachers, carrying blackboards on their backs, look for students in the hills and villages of Iran, near the Iraqi border during the Iran-Iraq war. Said falls in with a group of old men looking for their bombed-out village; he offers to guide them, and takes as his wife Halaleh, the clan's lone woman, a widow with a young son. Reeboir attaches himself to a dozen pre-teen boys weighed down by contraband they carry across the border; they're mules, always on the move. Said and Reeboir try to teach as their potential students keep walking. Danger is close; armed soldiers patrol the skies, the roads, and the border. Is there a role for a teacher? Is there hope?